สล็อตเว็บตรง , ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ เว็บตรง นิตยสาร Creemเริ่มตีพิมพ์เป็นรายเดือนในระดับภูมิภาคในดีทรอยต์ในปี 2512 แต่ไม่ได้เผยแพร่ในระดับประเทศจนถึงปี 2514 โดยมีอคติต่อต้านการจัดตั้งอย่างแน่นหนาซึ่งมุ่งเป้าไปที่นิตยสาร Rolling Stone ของ Jann Wenner และ Crawdaddy ของ Paul Williams สำหรับความโดดเด่นในความมึนเมา วันแรกของการวิจารณ์ร็อค ในบรรดานักเขียนยุคแรกๆ ได้แก่ ผู้บุกเบิกที่ผ่านการรับรอง เช่น Dave Marsh เสียงก้องกังวานของLester Bangsและ Nick Tosches
ผู้ล่วงลับไปแล้ว และเหล่านักวิจารณ์เพลงร็อกอย่าง
Greil Marcus, Robert Christgau, Cameron Crowe , John Mendelsohn, Lisa Robinson, Lenny Kaye, Wayne Robins, Ben Edmonds และ Sylvie Simmons พวกเขาทั้งหมดผสมผสานกับสิ่งที่ชอบของPatti Smithผู้ซึ่งเคยทบทวนเรื่อง “A Wizard, A True Star” ของทอดด์ รันด์เกรน (หนึ่งในนั้นในรายการด้านล่าง) อย่างน่าจดจำ ก่อนที่จะเชิญเขามาเป็นโปรดิวเซอร์ของเธอ
และตอนนี้ การกลับชาติมาเกิดกลายเป็นเหมือนเป็นคลังข้อมูลออนไลน์ในอดีต และนิตยสารฉบับพิมพ์ที่มุ่งสู่อนาคต Jaan Uhelszki หนึ่งในนักเขียน-บรรณาธิการดั้งเดิมของ Creem — โปรดิวเซอร์ นักเขียนและนักพูดคุยในสารคดีปี 2019 “Creem: America’s Only Rock ‘n’ Roll Magazine” — เป็นที่ปรึกษาด้านการประดิษฐ์คิดค้นโดย JJ Kramer ลูกชายของ Creem Barry Kramer ผู้เผยแพร่โฆษณาที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด ซึ่งเสียชีวิตจากการใช้ยาเกินขนาดในปี 1981
Patti Smith และ Bruce Springsteen อภิปรายว่า ‘เพราะกลางคืน’
เป็นอย่างไร (ข้อความที่ตัดตอนมาจากหนังสือ)
คลังเอกสารออนไลน์ใหม่ของ Creem ประกอบด้วยฉบับดิจิทัล 224 ฉบับและบทความมากกว่า 69,000 บทความจากปี 1969-89 เพื่อย้ำเตือนถึงความทะเยอทะยานของนิตยสาร Mad ของนิตยสารร็อค ชิ้นส่วนทั้งหมดเหล่านี้ออนไลน์ฟรี แต่ในที่สุดผู้ใช้จะเสียค่าใช้จ่าย $5 ต่อเดือนสำหรับการเข้าถึงแบบไม่จำกัด การจ่ายเงิน 79 ดอลลาร์จะปลดล็อกคลังข้อมูลดิจิทัลและฉบับพิมพ์ใหม่ทุกไตรมาสพร้อมส่วนลดสำหรับการขายสินค้าที่มีโลโก้ Boy Howdy อันโด่งดัง เป็นขุมสมบัติของการเขียนเพลงร็อคในยุคแรกๆ เมื่อวงดนตรีที่คุณชื่นชมสร้างคำกล่าวทางการเมือง/สุนทรียะ
หลังจากอ่านจดหมายเหตุ เราได้เลือกรายการนักเก็ตบรรณาธิการ 10 รายการที่กระจัดกระจายตลอด 20 ปีที่เป็นตัวแทน เฮ้ ฉันมีบทความแปดชิ้นรวมอยู่ด้วยตั้งแต่ตอนที่ฉันเขียนเรื่อง Creem ในยุค 80 หลังจากที่มันย้ายไปลอสแองเจลิสพร้อมกับบรรณาธิการ Dave DiMartino, Bill Holdship และ John Kordosh ที่โด่งดังในกระจกมองหลัง
John Mendelsohn “Judy Garland Is Dead แต่ความทรงจำของ Brian Jones อยู่ในพวกเราทุกคน” ( พฤษภาคม ’71): Mendelsohn หนึ่งในบุคคลที่มีความขัดแย้งมากที่สุดในประวัติศาสตร์ร็อคคริท มีส่วนสนับสนุนทั้ง LA Times และ Rolling Stone ในขณะที่ยังเป็นนักศึกษาที่ UCLA และเป็นที่จดจำในบางวงการในการเลื่อนดูอัลบัม Led Zeppelin สองอัลบั้มแรกอย่างประชดประชัน หลัง Mendelsohn เป็นนักแสดงตลกแห่งการเดินที่บูชาความสง่างามของการแต่งตัวผู้ชายของทั้ง Kinks และ David Bowie เมนเดลโซห์นยังเป็นชายหน้าใสสำหรับกลุ่ม British Invasion มารยาทใน LA ชื่อ Christopher Milk (ผลิตโดยวิศวกรของ Beatles Chris Thomas) เมื่อถึงจุดนั้นนักเขียนและนักดนตรีทั้งหมดที่เขาโจมตีก็หันมาหาเขา เรียงความเกี่ยวกับการเดินเตร่นี้รวบรวมเรื่องราวทั้งกลางวันและกลางคืนในชีวิตของฮิปสเตอร์ฮอลลีวูดที่หลงตัวเอง ไปรับคนโบกรถบนซันเซ็ท ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้านและเกลี้ยกล่อมเธอในอพาร์ตเมนต์ของเขา จากนั้นถูกตำรวจรุมทำร้ายในห้องน้ำของวิสกี้และถูกตำรวจจับใส่กุญแจมือ ทั้งหมดนั้นเต็มไปด้วยความตลกขบขันและหมกมุ่นอยู่กับตัวเอง เป็น “American Psycho” ที่แท้จริงในการวางตัวต่อต้านวัฒนธรรมการบูชาผมและการโพสท่าแบบ glib ที่ให้เหตุผลเพียงพอว่าทำไม Mendelsohn จึงเป็นหนึ่งในนักเขียนเพลงที่มีการแบ่งขั้วมากที่สุด (และจะเป็นนักแสดง) ในยุคของเขา เขาจัดการได้ทั้งจริงจังและเยาะเย้ยตนเองอย่างเลวทรามในเวลาเดียวกัน สล็อตเว็บตรง , ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ เว็บตรง
